Sportief, relaxen op Sabanapark en voetbalgekte

Vrijdagavond hebben Marit, Lianne en ik meegedaan aan de Aerobictron in de Anthony Nesty Sporthal. Er was een gezondheidsbeurs, diverse demonstraties en we hebben twee uur lang gesport met op het podium instructeurs en instructrices van verschillende sportscholen. Ook onze sportschool Toraricagym was goed vertegenwoordigd. Daar stonden we dan te hupsen en te springen met zo’n 500 man. Dit deed mij herinneren, hoe grappig ik BOMmen bij de Aclo in Groningen altijd vind!
Na een verjaardags- en afscheidsfeestje van Rennie, Jan en Wouter, werden we (Lianne, Marit en ik) de volgende dag om een uurtje of twaalf opgehaald door Raoul en Maarten. We hadden een busje met chauffeur gehuurd om ons naar Sabanapark te brengen. Dit park ligt ten zuiden van Zanderij (vliegveld) en de rit duurde ongeveer twee uur. Daar aangekomen brachten we onze spullen naar een hutje (lees: overkapping) achterin het park. Terug bij de receptie, begon het te plenzen en kregen we van de beheerder het oude cafe-restaurant aangeboden. Dat hebben we toch maar gedaan, aangezien dit er veel droger en comfortabeler uitzag. Maar er was nog een probleem: eten. We waren er vanuit gegaan dat we eten op het park konden krijgen. De keuken was echter dicht, omdat de kok op vakantie in Nederland was. Oplossing: zelf koken. Kookgerei huurden we en de beheerder stelde zijn eigen gaspitje ter beschikking. In het schaarse winkeltje op het park wisten we ingrediënten bijelkaar te krijgen voor een magere, maar pittige bami à la Maarten. Ach, het was een goede bodem, en die hadden we ook wel nodig...
Na een ‘heftige’ nacht in de jungle, begonnen we de volgende ochtend aan een ander avontuur. We gingen achterin het park zwemmen in de kreek (weer met van dat theewater). De stroming is in dit soort kreekjes altijd redelijk sterk en we besloten ons een eindje mee te laten voeren. Alleen met dat donkere water, zie je niet wat je onderweg tegenkomt. Na een metertje of tien gingen we toch wel heel snel en kwamen we verscheidene boomstronken tegen (aaaaauuuuwww!). Raoul en Maarten maakten dat ze uit het water kwamen. Lianne, Marit en ik klemden ons aan een boomstronk midden in de stroming. Wat niet meeviel aangezien de stroming behoorlijk pittig was. Daar zaten we dan: drie ratjes in de val. (zie je het al voor je?) We verzamelden onze moed en zwommen (als je het nog zwemmen kan noemen) naar de kant. Daar moesten we door een moerassig gebiedje weer terug naar onze handdoeken. Jemig, wat een spannend avontuur...
’s Middags maakten we een aantal wandelingen met de beheerder, die vol trots stoere jaag- en legerverhalen vertelde. Zo leerde je weer nieuwe dingen van de jungle, altijd interessant.
Om half vijf werden we weer door onze chauffeur opgehaald. We reden nog even langs Zanderij om te kijken of we Jan en Wouter nog konden uitzwaaien, maar die waren helaas al door de douane. (Jan en Wouter: het zwembad bij Torarica zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jullie...) In Lelydorp aten we nog wat lekkere Javaanse hapjes. Waar naar we moe en voldaan weer terugkeerden naar de stad.
Het was zo heerlijk om een weekend uit de stad te zijn! In de jungle heb je totale rust en kun je echt volledig ontspannen. In de stad moet je altijd alert zijn en kun je dus nooit echt ontspannen. Daarnaast waren de beheerder Ricky en het meisje van de receptie/winkel enorm vriendelijk en hebben ze ons echt geholpen. Eerst met een goede slaapplaats, toen met de mogelijkheid om ons eigen potje te koken en de volgende dag als onze gids. Echt complimenten voor Ricky en z’n hulpje!
Nog even een leuk detail van dit weekendje: de kosten waren inclusief overnachting, kookgerei, eten en drinken nog geen 25 euro per persoon. Daar ga je in Nederland nog niet eens een avondje van stappen!

Voetbalgekte in Suriname
Gisteren werd de wedstrijd Duitsland vs. Nederland ook life uitgezonden op de Surinaamse televisie. Dat merkte ik al op m’n werk, waar rond drie uur (normaal 15:15) al veel mensen (mannen) vertrokken, om op tijd te zijn voor de wedstrijd.
De cafees zoals ’t Vat en La Caff zaten helemaal vol met oranje supporters. Ik heb geloof ik nog nooit zo’n grote contratie van Bakra’s (Hollanders) gezien hier in Suriname. Het leek net alsof ik in een cafe in Nederland was. ’T was wel weer gezellig, alleen was het natuurlijk nog gezelliger geweest als Nederland gewonnen had...